Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσλαμβάνει και χρησιμοποιεί εξωτερικούς συμβούλους με τρόπο που δεν διασφαλίζει πλήρως τη μεγιστοποίηση της οικονομικής αποδοτικότητας της σχετικής δαπάνης, ούτε διαφυλάσσει πλήρως τα συμφέροντά της. Αυτό είναι το συμπέρασμα σχετικής έκθεσης που δημοσίευσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο. Το πλαίσιο που διέπει τη χρήση των εν λόγω υπηρεσιών παρουσιάζει σημαντικά κενά, κάτι που ενέχει πιθανούς κινδύνους που σχετίζονται με τη συγκέντρωση παρόχων υπηρεσιών, την υπερβολική εξάρτηση και τις συγκρούσεις συμφερόντων, οι οποίοι δεν παρακολουθούνται όσο πρέπει. Οι ελεγκτές επισημαίνουν επίσης αδυναμίες στον τρόπο αξιολόγησης του έργου των συμβούλων και της προστιθέμενης αξίας του.
Οι ελεγκτές διαπίστωσαν ότι το σύστημα πληροφοριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν μπορεί να αποτυπώσει πλήρη εικόνα του τρόπου με τον οποίο αυτή χρησιμοποιεί τους εξωτερικούς συμβούλους. Αδιαμφισβήτητα, η Επιτροπή προσφεύγει όλο και περισσότερο σε εξωτερικούς συμβούλους για την παροχή διαφόρων συμβουλευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών. Τα τελευταία χρόνια συνάπτει ετησίως συμβάσεις αξίας περίπου 1 δισεκατομμυρίου ευρώ για ευρύ φάσμα τέτοιων υπηρεσιών, στις οποίες περιλαμβάνονται συμβουλευτικές υπηρεσίες, μελέτες, αξιολογήσεις και ερευνητικές δραστηριότητες. Οι εξωτερικοί πάροχοι συμμετέχουν κυρίως στην εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ που αφορούν τη γειτονία και τη διεύρυνση, τις διεθνείς εταιρικές σχέσεις, τα μέσα εξωτερικής πολιτικής, καθώς και τις δράσεις για το περιβάλλον και το κλίμα. Οι ελεγκτές εξέτασαν κατά πόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάφερε να διασφαλίσει την οικονομική αποδοτικότητα της σχετικής δαπάνης και να διαφυλάξει τα συμφέροντά της.
«Η ανάθεση ορισμένων καθηκόντων σε εξωτερικούς συνεργάτες μπορεί να είναι χρήσιμη, σε ορισμένες δε περιπτώσεις, έως και επιβεβλημένη», δήλωσε ο François-Roger Cazala, Μέλος του ΕΕΣ και αρμόδιος για τον έλεγχο. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οφείλει όμως να φροντίζει να μεγιστοποιεί την αξία των πόρων που διατίθενται για τον σκοπό αυτό. Περισσότερη διαφάνεια και λογοδοσία είναι αναγκαίες όχι μόνον όσον αφορά τα καθήκοντα που μπορούν να ανατίθενται σε εξωτερικούς συνεργάτες, αλλά και σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή διαχειρίζεται τους κινδύνους συγκέντρωσης παρόχων, υπερβολικής εξάρτησης από αυτούς και πιθανών συγκρούσεων συμφερόντων. Ευελπιστώ ότι η έκθεσή μας θα βοηθήσει τη διοίκηση της ΕΕ να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.»