Komitet Kontaktowy gromadzi każdego roku prezesów NOK UE oraz prezesa Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, a także prezesów NOK z krajów kandydujących lub potencjalnie kandydujących. W 2010 r. po raz pierwszy Komitetowi Kontaktowemu organizowanemu w ETO w Luksemburgu przewodniczył prezes francuskiego Trybunału Obrachunkowego, Didier Migaud, przy ścisłej współpracy z prezesem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, Vitorem Caldeirą. Taki sposób działania umożliwił utrzymanie tzw. „trójki” trzech prezesów odpowiedzialnych za przygotowanie komitetów. Posiedzenie Komitetu w 2011 r. odbędzie się również w Luksemburgu.

 

Jak już stało się zwyczajem od kilku lat, spotkanie rozpoczęło się seminarium. W tym roku było ono poświęcone roli parlamentów narodowych po wejściu w życie traktatu z Lizbony. Wielu zaproszonych mówców wypowiedziało się w sprawie różnych aspektów historycznych, prawnych, instytucjonalnych i politycznych związanych z tą kwestią. Jean Laporte, dyrektor departamentu do spraw europejskich we francuskim Senacie, Colette Flesch, była minister spraw zagranicznych, były członek Izby Deputowanych Luksemburga oraz Parlamentu Europejskiego oraz Edward Leigh, członek Izby Gmin Zjednoczonego Królestwa i były przewodniczący Komisji Kontroli Budżetowej. Głos zabrali również prezesi NOK: Tuomas Poysti z Finlandii, Guilherme d’Oliveira Martins z Portugalii i Jacek Jezierski z Polski.

 

Parlamenty narodowe, które otrzymały wraz z traktatem z Lizbony uprawnienia do kontroli zasady pomocniczości, odgrywają coraz bardziej aktywną rolę w obszarze wspólnotowym. Jednakże zarządzanie funduszami europejskimi i ich kontrola zajmują ciągle jeszcze w debacie publicznej ograniczone miejsce, które różni się w zależności od kraju.

 

Zmiana rozporządzenia finansowego pozwoliła także na przeprowadzenie debaty na temat ewolucji kontroli w obecności komisarza Algirdasa Semety odpowiedzialnego za podatki, unię celną, audyt oraz zwalczanie nadużyć finansowych. Bardzo ożywiona dyskusja dotyczyła między innymi zagadnienia dopuszczalnego ryzyka błędu.

 

Posiedzenie Komitetu było również okazją do wymiany doświadczeń dotyczących kontroli funduszy europejskich, dzięki prezentacjom przygotowanym przez NOK z Danii i Holandii.

 

Jeśli chodzi o zadania Komitetu i jego grup roboczych, należy odnotować szereg znaczących postępów: dogłębna analiza zarządzania Komitetem, oparta na ankiecie przeprowadzonej wśród prezesów, doprowadziła do skoncentrowania jego działalności na wyzwaniach wspólnotowych i debatach; grupa robocza do spraw wspólnych standardów kontroli przedstawiła sprawozdanie końcowe; ponadto rozpoczęto dwa nowe działania pilotowane przez NOK z Holandii i Łotwy.

 

We wszystkich dziedzinach łącznicy będą odpowiedzialni za zapewnienie monitorowania i ułatwienie wdrażania decyzji Komitetu.